Vera Teuwsen heeft voor haar opleiding transpersonen gefotografeerd en geïnterviewd. Met haar project creëert ze meer bewustwording over hoe anderen naar transpersonen kijken.
Op de webpagina van het fotoproject zie je op het eerste gezicht portretten van mooie mensen. Pas daarna lees je een stukje over hun transverleden. Vera nodigt je uit om met deze informatie nog eens naar de portretten te kijken met de vraag ‘Am I so different now?’. Oftewel, kijk je nu met een andere blik naar de foto’s? Op deze manier hoopt Vera mensen bewust te maken over een eventuele verandering in hun blik.
Twee portretten van Elizabeth en Jay mochten wij publiceren op onze website, samen met hun ervaring over trans-zijn en hoe andere mensen naar hen kijken.
Elizabeth
Instagram: @bettywenting
Al sinds mijn kindertijd ben ik ‘anders’. Dat is de benaming die volwassenen je dan geven als je kind bent. Het was destijds lastig om er vorm aan te geven, vanuit mijzelf maar ook vanuit mijn ouders. Het heeft een hele lange tijd in stilte gebroeid. In de pubertijd snapte ik niet waarom iedereen zo comfortabel was met hun lijf en de ontwikkelingen die plaatsvonden. Tot ik er op mijn dertiende achter kwam dat ik niet tevreden was met mijzelf als persoon.
Het is elke dag deel van mijn leven. Ik heb hyper-bewust van welke gedragingen, trekjes en uitingen ‘weggeven’ wat trans aan mij is. Als ik met een vreemdeling kom te praten is het altijd iets waar ik over nadenk. Ik denk dat de maatschappij de goede kant op gaat, maar er nog gewerkt kan worden aan de perceptie van mensen.
Zodra het niks meer uitmaakt, denk ik dat we met zijn alle het gesprek af kunnen sluiten. Ik vind het belangrijk dat er voorbij mijn transzijn wordt gekeken. En wél naar mijn werk als actrice, mijn interesse in reizen en mijn liefde voor schrijven. Nu ik vijfentwintig ben, ben ik helemaal comfortabel met mijn trans-zijn. Het mag er zijn, ik schaam me er niet voor en ik vind dat er ruimte voor mag bestaan.
Jay
Instagram: @upperkut_jay
Ik ben echt ‘tekstboek’ trans; ik kwam de baarmoeder uit en het was eigenlijk al duidelijk. Als kind geloofde ik er zelf al heilig in dat ik een jongetje was. Pas toen ik met mijn broer onder de douche stond, realiseerde ik mij dat er een verschil was. Ik vroeg hem letterlijk wanneer die van mij zou groeien. Ik heb een heel bewogen leven gehad, waardoor ik voor mijn doen laat ben begonnen aan mijn transitie.
Rond mijn twintigste had ik de tijd om tot mijzelf te komen.Toen was het ook snel duidelijk: ik ben een transman. Ik word er niet meer aan herinnerd door de maatschappij, maar meer in mijn privéleven. Binnen mijn relatie bijvoorbeeld, als het gaat om kinderen. Verder zie ik grove vragen vaak als een kans om mensen kennis bij te brengen.
Sporten, en dan vooral boksen heeft echt heel veel voor mij gedaan. Je leert jezelf kennen, je leert landen in je lichaam. Ik heb letterlijk door mijn transitie heen gebokst.
Heb je een vraag over dit project?
Mail dan naar Vera Teuwsen, verateuwsen@gmail.com
